Πραγματικός φιλόζωος η κοροϊδεύεις τον εαυτό σου;...

Εδώ φτάνουμε στο σημείο που η μόδα κυριολεκτικά μας έχει οδηγήσει πολύ χαμηλά.

Γεμίσαμε ανθρώπους που αυτοαποκαλούνται "φιλόζωοι" και διατηρούν αρκετά κατοικίδια μόνο και μόνο για να βγουν μαζί τους στα πιο κεντρικά σημεία της πόλης και να κάνουν επίδειξη, αγνοώντας πλήρως, ακόμα και τα βασικά…


Η λέξη φιλόζωος για μένα σημαίνει πολλά και για αυτό εξοργίζομαι με τη συμπεριφορά που έχουν αυτοί οι άνθρωποι προς τα κατοικίδια τους.

Όταν αποφασίζεις να υιοθετήσεις ένα σκυλί, είναι κάτι περισσότερο από δεδομένο πως πρέπει να το θεωρείς κανονικό μέλος της οικογένειας σου και να το έχεις μέσα στο σπίτι σου. Γιατί τα σκυλιά κρυώνουν και ζεσταίνονται όπως οι άνθρωποι, γιατί έχουν ανάγκη την ανθρώπινη παρουσία και συντροφιά πολύ περισσότερο από εμάς…

Αν φοβάστε λοιπόν για το αν θα σας λερώσουν το σπίτι, τότε ξανασκεφτείτε το. Γιατί δεν μπορούν να ζουν μόνιμα σε ένα κήπο, μια αυλή, ή στο μπαλκόνι δεμένα. Δεν γεννήθηκαν δεμένα. Έχουν ανάγκη και αυτά την ελευθερία τους…

Είναι δυνατόν να αυτοαποκαλείσαι φιλόζωος και να μην τους φοράς αντιπαρασιτικό κολάρο, να μη τους κάνεις εμβόλια και να μην τους παρέχεις τις ετήσιες εξετάσεις; Να τα ταΐζεις περισσεύματα ανθρωπινού φαγητού που δεν έχεις ιδέα τί μπορεί να προκαλέσουν στο κατοικίδιο;

Να μην ξέρεις ότι τα καρυκεύματα μπορεί να του διαλύσουν το στομάχι ή να το γεμίσουν εκζέματα, ότι τα γλυκά μπορούν να του προκαλέσουν ανεπανόρθωτες ζημιές στα μάτια, έως και τύφλωση;

Πρόσφατα σε μια επίσκεψη σε φιλικό ζευγάρι η γυναίκα έδινε στον σκύλο την σοκολατίνα που είχε περισσέψει… πραγματικά δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ!!!

Αλλά ας πάμε και στο πιο λεπτό κομμάτι, εκείνο της εκπαίδευσης...

Ακούγονται παρά πολλές φωνές για το αν πρέπει ή όχι να πάει κάποιος για εκπαίδευση τον σκύλο του. Αλλά εκνευρίζομαι πραγματικά, όταν μου λέει κάποιος ότι του έκανε "θετική εκπαίδευση" που περιελάμβανε ηλεκτρικό κολάρο, πνίχτη, απότομα τραβήγματα του λουριού, σκαμπίλια στη μουσούδα, κλωτσιές, και εκφοβισμό κάθε είδους.

Είμαι υπέρ τις εκπαίδευσης φυσικά, όμως πρέπει να είμαστε "πάνω" από τους εκπαιδευτές συνεχώς, σαν έναν γονιό που παρακολουθεί την πρόοδο του παιδιού του.

Κλείνοντας, θέλω θα σταθώ σε εκείνους που αποκτούν κατοικίδια, είτε αγοράζοντάς τα, είτε μαζεύοντάς τα από τον δρόμο, μόνο και μόνο από υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων τους να προσφέρουν την αγάπη που χρειάζεται ένα ζωάκι, ενώ στην πραγματικότητα δεν μπορούν να τους προσφέρουν ούτε εξετάσεις, ούτε εμβόλια-θεραπείες και πολλές φορές δυστυχώς ούτε καν τροφή.

Πρέπει να δώσουμε αγάπη στα κατοικίδια μας, να τα καταλάβουμε και να ενημερωνόμαστε συνεχώς για το τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνουμε για αυτά. Και η αγάπη τους θα πλημμυρίσει την καρδιά μας.

Μιχάλης Μποτας